'Wanneer ik aan mensen vertel dat ik bij de Bibliotheek werk als Erfgoed catalograaf, valt er meestal een diepe stilte. Ik vermoed uit ongemak over zo’n merkwaardig klinkend beroep. Begrijpelijk dat buitenstaanders niet snappen wat mijn werk inhoudt en dus ook niet kunnen navoelen waarom ik zo gek op mijn werk ben.'

'De Bibliotheek is in het bezit van een indrukwekkend groot aantal collecties die geraadpleegd worden door mensen uit de hele wereld. Dat is iets om trots op te zijn, want het zegt veel over hoe belangrijk ons bezit is voor onderzoekers en andere belangstellenden.

Maar aan belangrijke, mooie collecties heb je niets, als deze niet ontsloten zijn. Hoe moet iemand in, zeg Amerika, weten dat we juist die ene publicatie hebben waarmee hij of zij een lacune in bijvoorbeeld een proefschrift kan aanvullen, of andere bevindingen kan nuanceren? Het is daarom belangrijk dat iedereen overal ter wereld kan vinden wat zich dan precies bij ons bevindt.'

Nog elke werkdag heb ik het gevoel in een grote snoepwinkel te werken. Ja, ook na tien jaar voelt dat zo. Ik heb het voorrecht om interessant en soms ook kostbaar materiaal onder ogen te krijgen. Mijn algemene kennis breidt zich nog altijd uit. Ook omdat ik vaak research moet doen om het materiaal zo goed mogelijk te beschrijven voor de catalogus, zodat iedereen in binnen- en buitenland weet om wat voor publicatie het gaat en of dit interessant voor hen is, of kan zijn.

Ieder van mijn collega’s heeft een eigen specialisatie. Ik werk vooral voor de Bibliotheca Rosenthaliana (judaïca en hebraïca) en de SDCN stripcollectie (de grootste van Nederland), maar ook de prachtigste fotoboeken gaan door mijn handen. En nog zoveel meer!'

Diana Tjin-A Cheong schreef al twee romans. In 2020 kwam haar derde roman uit De catalograaf. Een liefdesgeschiedenis bij Uitgeverij In de Knipscheer. Maar 'als catalogaaf moet je altijd je kennis uitbreiden en nieuwe dingen leren en ondernemen,' stelt zij. Daarom begint zij deze zomer met het schrijven van een scenario. Zien we de catalograaf in de toekomst op het witte doek?