Historie en opgravingen

Op deze plek bevond zich van 1626 tot 1897 het ‘Verbandhuys’, een chirurgische afdeling van het Sint-Pietersgasthuis, later werd dit het ‘Binnengasthuis’. Over de gebruiksgeschiedenis van dit gebouw was, met uitzondering van een handvol historische plattegronden, weinig bekend.

Uit de eerste bevindingen van het archeologisch onderzoek blijkt dat er in ruim tweeënhalve eeuw ter plekke intensieve verbouwingen zijn uitgevoerd. Uit de eerste 17de-eeuwse fase resteerden enkele kelderruimtes met een riool en een beerput. De beerput bestond uit een gemetselde bak die niet alleen als toilet dienst deed maar waar ook afval in werd gegooid. De vondsten bestaan uit aardewerken schenkgerei, borden, pispotten, zalfpotten en een grote hoeveelheid tabakspijpen. Ze geven een uniek inkijkje in de dagelijkse gang van zaken in het gasthuis in 1625-1650.

Rond het midden van de 18de eeuw is het complex gesloopt en geheel opnieuw opgetrokken. Bij de nieuwbouw hoorde een zware fundering met gewelven, waarop de stenen vloer van de ziekenzaal rustte  en een nieuw rioolstelsel.

Samenwerking gemeente en UvA

Het onderzoeksproject biedt een concrete mogelijkheid om het gemeentelijk onderzoek aan het onderwijsprogramma van de UvA te koppelen, zoals wordt nagestreefd door de combinatiefunctie van de stadsarcheoloog van MenA en hoogleraar stedelijke archeologie aan de UvA. Bij het uitwerken van de vondsten, gepland rond de herfst, is er ruimte voor deelname door studenten van het archeologisch instituut van de UvA en de VU: het Amsterdam Centre for Ancient studies and Archaeology (ACASA).