Priscilla Maria, masterstudent Geneeskunde

Kun je iets meer vertellen over waar je je allemaal mee bezig houdt?

‘Vanaf mijn 19^e geef ik bijles aan middelbare scholieren. Ik zit ook in een vereniging van medici die is opgericht om de kwaliteit van de gezondheidszorg op de Nederlands-Caribische eilanden te verbeteren (AMA). Daarmee houden we jaarlijks een symposium waar ook het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, ziekenhuisdirecteuren en iedereen die interesse heeft in de gezondheidszorg op de eilanden in meepraat. Binnen de AMA heb ik verschillende posities gehad, waaronder een rol als secretaris in het bestuur en als voorzitter van de lezingencommissie, waar we dus het symposium mee organiseren.

In samenwerking met de Writer’s Club van het AMA, heb ik een artikel uitgebracht in the Pan-American Journal of Public Health. Dat ging over Covid-management op de eilanden en de unieke problemen waar zij tegen aan lopen. Daarnaast zit ik in de Healthcare Leadership Academy in Engeland. O ja, en ik heb pas gehoord dat ik tijdens mijn master, ook mijn PhD mag gaan doen bij het AMC!.’

Wat is je visie en waar wil je naartoe?

‘Ik wil gezondheidszorg voor iedereen in Nederland, inclusief de Nederlands-Caribische eilanden, verbeteren en inclusiever maken. Ik heb een passie voor gezondheidszorg en onderwijs. Ik ben bezig met een boek voor zorgprofessionals om een overzicht te geven van taal- en -cultuurverschillen die relevant zijn voor zorgprofessionals om zo te zorgen dat het contact tussen arts en patiënt verbetert. Communicatie in de zorg is ontzettend belangrijk en taal- en cultuurverschillen hebben veel invloed op communicatie.’

Op welke manier verhoud je visie zich tot je eigen achtergrond? Komt je visie voort uit dingen die je zelf hebt meegemaakt?

‘Ik geef vaak een voorbeeld uit mijn middelbare schooltijd. Ik zat op school in Curaçao en ik had een vriend die heel intelligent was, maar niet zo goed Nederlands sprak en daarop beoordeeld werd. Ik vind zo’n stempel oneerlijk, want een gebrek aan taalkennis wil niet zeggen dat je niet intelligent bent. Die manier van denken heb ik veel vaker gezien. Ik merkte toen ik naar Nederland verhuisde ook dat ik zelf last had van een kleine taalbarrière die meer te maken had met hoe taal gebruikt wordt in de Nederlandse cultuur en de  verschillen in woordkeuze. Taal is natuurlijk meer dan woorden, maar vertelt een verhaal over cultuur en gewoontes. In het Nederlands zijn mensen bijvoorbeeld veel directer dan op Curaçao.’

Je zei gisteren in de uitzending dat je zeven- en een half talen spreekt en er wel tien wil kunnen uiteindelijk. Hoe komt dat?

‘Ja, ik heb er zelfs nog over nagedacht en het zijn er acht- en een half! Op Curaçao groeien veel mensen viertalig op: in Nederlands, Papiaments, Engels en Spaans. We praten ook alle vier talen door elkaar heen eigenlijk. Daarnaast is mijn moeder Surinaams dus had ik nog een extra taal. Op de middelbare school kreeg ik verder nog Frans en in Nederland ben ik verder gegaan met het leren van Portugees en Mandarijn. Italiaans tel ik half mee omdat ik het versta, maar niet spreek. Op mijn lijstje staan ook nog Duits, Arabisch en gebarentaal. Het leren van zo veel talen is iets wat ik van kleins af aan al wilde. Ik ben hier op latere leeftijd nog gemotiveerd voor omdat ik mij nu besef dat elke taal met zijn eigen denkwijze komt en dat interessant vind.’

 Op welke van je prestaties ben je het meest trots?

‘Op de scholieren die ik tutor! Omdat hun cijfers flink omhoog gegaan zijn sinds ik ze begeleid. Dat bewijst voor mij dat elke student of scholier met de juiste begeleiding de beste resultaten kan halen. Zelf heb ik die ervaring ook met professor Ravesloot van het AMC. Ik wil echt even een shout-out doen! Hij is er echt voor alle studenten en motiveert ons.

Daarnaast ben ik ook trots op het Caribbean Healthcare Symposium wat we organiseren met AMA omdat het gesprekken doet plaatsvinden die normaal nooit en publique of überhaupt zouden plaatsvinden.’

Wat betekent het winnen van de award voor jou?

‘Ik snapte ineens waarom mensen verdrietig worden als ze iets winnen omdat ik erdoor moest denken aan alles wat ik heb moeten doorstaan. Ik vond het fijn om erkenning te krijgen voor mijn doorzettingsvermogen na alles wat ik heb meegemaakt. Ik vind het geweldig dat er zoiets bestaat als ECHO, een organisatie die zo veel mensen samenbrengt. Door mijn award denk ik ook echt: go get it. Ik kijk er echt naar uit om mij bij UCLA nog meer te ontwikkelen als arts, connector en rolmodel.’

Wat vind je van initiatieven als de ECHO Award?

‘Veel mensen zijn de organisatie dankbaar voor het platform wat het biedt. Ik wil niet gezien worden als uitzondering en daarom ben ik blij dat ECHO laat zien dat er best een grote groep ‘’uitzonderingen’’ is. Ook vind ik het goed dat ECHO er is voor mensen met een niet-westerse achtergrond en rolmodellen zichtbaar maakt waarin die groep zich kan herkennen.’

Marwa Ahmed, masterstudent Biomedische wetenschappen

Kun je iets meer vertellen over waar je je allemaal mee bezig houdt?

‘Ik zit in de Diversity Sounding Board van de Faculteit der Natuurwetenschappen, Wiskunde en Informatica (FNWI). Deze klankbordgroep bestaat uit studenten en medewerkers die de Diversity Officer van de FNWI ondersteunen en zich bezighoudt met andere diversiteits- en inclusie-initiatieven. Ik ben sinds september 2019 Student Assistant van de Faculty Diversity Officer (FDO) van de FNWI. In die functie help ik de FDO met het verhogen van diversiteit en inclusie op de faculteit. Een jaar geleden heeft de FNWI samen met Stichting Diversity Talks financiering gekregen om een Student Impact Centre (SIC) op te richten. Vanuit mijn werkzaamheden bij de FDO ben ik in het projectteam van het SIC belandt. Bij het SIC verschaffen we financiële steun aan initiatieven die de maatschappelijke betrokkenheid van FNWI-studenten stimuleren en dragen we op die manier bij aan belangrijke gesprekken over diversiteit en inclusie. En tot slot was ik betrokken bij de oprichting van de Women in de Faculty of Science - Student Chapter en zit ik daar nog steeds in het bestuur.’

Wat is je visie en waar wil je naartoe?

‘In de huidige maatschappij roept iedereen dat de deuren openstaan voor meer diversiteit in het bedrijfsleven en in het onderwijs, maar ik ben van mening dat dit niet genoeg is. Je kunt nog zo hard schreeuwen dat iedereen welkom is, maar als mensen zich niet welkom voelen, gebeurt er niks. Ik wil dat die passieve aanpak in een actieve aanpak verandert. Dat bedrijven en organisaties moeite gaan doen om de cultuur die nu maakt dat mensen zich niet welkom voelen te veranderen.’

Op welke manier verhoud je visie zich tot je eigen achtergrond? Komt je visie voort uit dingen die je zelf hebt meegemaakt?

‘Ik heb mij tijdens de bachelor niet altijd welkom gevoeld op de UvA, omdat er bijvoorbeeld geen gebedsruimtes waren op de UvA. Maar als ik eerlijk ben, raakte ik vooral gemotiveerd om iets te doen aan inclusie toen ik de ervaringen van anderen hoorde. Verhalen van anderen over bijvoorbeeld racisme en buitensluiting, waren voor mij een trigger om in actie te komen omdat ik me realiseerde dat het om een groter en systematisch probleem gaat.’

Op welke van je prestaties ben je het meest trots?

‘Dat vind ik een moeilijke vraag. Waar ik mee bezig ben, zie ik als een voortdurend proces wat tijd nodig heeft. Ik ben op dit moment wel trots op mijn bijdrage aan de zichtbaarheid van het onderwerp diversiteit op de UvA. Toen ik begon in mijn nevenfuncties, wisten heel weinig mensen dat de FNWI zich bezighield met diversiteit. Ik heb geholpen om dat onderwerp meer op de kaart te zetten en staf en mijn mede-studenten te betrekken bij het debat. Zo hebben we het eerste grote evenement over diversiteit en inclusie van de FNWI georganiseerd vanuit de Faculty Diversity Office. Feedback van veel studenten en medewerkers was dat ze zich eindelijk gezien en gehoord voelden.’

Minister Ingrid van Engelshoven (Onderwijs, Cultuur en Wetenschap) zei gisteren dat je deze award onder andere hebt gekregen omdat je zo’n belangrijk rolmodel bent. Wat betekent het winnen van de award voor jou?

‘Nou, ik moet het echt nog even laten bezinken. Wat voor mij zo speciaal is aan deze award, is dat ECHO een mooie kans biedt om gelijkgestemde mensen te ontmoeten met wie ik kan sparren over bepaalde onderwerpen en een relatie kan opbouwen om elkaar eventueel verder te helpen.’

 Wat vind je van initiatieven als de ECHO Award?

‘Ik heb in het verleden mijn twijfels gehad bij dit soort initiatieven omdat ik niet wist of ik speciaal behandeld wilde worden vanwege mijn achtergrond, maar die twijfels zijn eigenlijk weg. Ik zou willen dat dit soort initiatieven niet nodig zijn. Maar op dit moment is het gewoon nodig dat dit soort initiatieven er zijn. Om te laten zien ‘’dat het wel kan’’ en rolmodellen aan te dragen die anderen weer kunnen inspireren.’